Vandaag is het de dag van de Winterzonnewende, het moment waarop de Zon een paar dagen op exact dezelfde plaats lijkt op te
komen en onder te gaan. Het moment wat wij kennen als de kortste dag of de
langste nacht. Deze 'pauze' van de altijd reizende Zon markeert het punt waarop
de Zon op haar meest Noordelijke punt is aangekomen en vanuit deze positie weer
naar haar meest Zuidelijke punt zal gaan bewegen. Vanaf dit moment zal de Zon
weer in kracht gaan toenemen en zal zij onze dagen weer gaan verlengen. Dit
astrologische moment vindt meestal plaats tussen 20 en 30 december en is
afhankelijk van de exacte beweging van de Zon. Traditioneel wordt dit op 21
december gevierd en dat is daarmee de start van het Yule feest, de viering van de
winterzonnewende zoals de oude volken dat vroeger deden. Tegenwoordig is deze
viering opgeschoven naar Kerstmis. Hoewel Kerstmis een feest van een totaal andere religie is zijn enkele van de gebruiken hetzelfde gebleven, het gebruik van lichtjes, het versieren van een boom en het uitwisselen van cadeautjes.
Yule markeert op het jaarwiel het keerpunt van het afnemende jaar naar het toenemende jaar. Men vierde de terugkeer van de zon, de hergeboorte van de Zon (god) en de vernieuwing van de Aarde (godin).
Yule is het festival dat het meest rijk in traditie en ritueel is. In het begin van het christendom waren de mensen onwillig om hun paganistische leefwijze en visie op te geven en zeker de winterzonnewende vieringen. Daarom besloot men dat de geboorte van Christus op dezelfde tijd gevierd moest worden. De donkere dagen voorafgaand aan Yule zouden een tijd van stille contemplatie (naar binnen keren) moeten zijn waarin je kunt nadenken over de gebeurtenissen in je leven in het afgelopen jaar en over komende projecten en persoonlijke doelstellingen waarop je je wilt richten.
Wat nu bekend is als de kerstmis periode was vroeger voor velen een soort “time out”. De dagelijkse routine werd voor een paar dagen opzij gezet terwijl men zich richtte op het vieren, met vrienden samen zijn en rusten en zich voor te bereiden op het komende jaar. Tegenwoordig is kerst juist een periode die door de meeste mensen als zeer hectisch wordt ervaren door het kopen van cadeaus, het inkopen en bereiden van een overvloedige maaltijd en verplichte familiebezoeken. Wat een contrast.
Yule markeert op het jaarwiel het keerpunt van het afnemende jaar naar het toenemende jaar. Men vierde de terugkeer van de zon, de hergeboorte van de Zon (god) en de vernieuwing van de Aarde (godin).
Yule is het festival dat het meest rijk in traditie en ritueel is. In het begin van het christendom waren de mensen onwillig om hun paganistische leefwijze en visie op te geven en zeker de winterzonnewende vieringen. Daarom besloot men dat de geboorte van Christus op dezelfde tijd gevierd moest worden. De donkere dagen voorafgaand aan Yule zouden een tijd van stille contemplatie (naar binnen keren) moeten zijn waarin je kunt nadenken over de gebeurtenissen in je leven in het afgelopen jaar en over komende projecten en persoonlijke doelstellingen waarop je je wilt richten.
Wat nu bekend is als de kerstmis periode was vroeger voor velen een soort “time out”. De dagelijkse routine werd voor een paar dagen opzij gezet terwijl men zich richtte op het vieren, met vrienden samen zijn en rusten en zich voor te bereiden op het komende jaar. Tegenwoordig is kerst juist een periode die door de meeste mensen als zeer hectisch wordt ervaren door het kopen van cadeaus, het inkopen en bereiden van een overvloedige maaltijd en verplichte familiebezoeken. Wat een contrast.
Welkom voor de zon
Zonder de zon kunnen
gewassen niet groeien en leven op aarde zou onmogelijk zijn. Twaalfduizend
jaren geleden, in de tijd dat ongeveer deze eerste vieringen plaats vonden,
moeten de steeds donker wordende dagen ondraaglijk zijn geweest. Men had immers
nog weinig of geen kennis van de sterren en de planeten en dacht dat de rituelen
moesten worden uitgevoerd om de zon
terug naar de aarde te lokken. En dan, als door magie, begon het licht weer te
groeien en bracht daarmee de belofte van warmere maanden in het verschiet.
Wat een mooi feest eigenlijk,
de viering van het einde van het duister en de terugkeer van het licht. Ik
steek vanavond de kaarsjes aan!